|
Een gek jaar, eenzaam vooral sinds corona voet zette in Nederland. Levens veranderden en voor vele stond het leven ineens 3 maanden stil. Binnen enkele zinnen werden complete sectoren op slot gegooid. Uitgaan, evenementen, diners, verjaardagen en bruiloften kon even niet meer, mocht niet meer. Het leverde angst en onzekerheid op want ook de bejaardenhuizen en verzorgingshuizen gingen op slot. Geen voetbal meer en geen sport, niet meer samen zijn. Op bezoek bij oma mocht niet meer, het knuffelen van je klein kinderen kon niet meer. In een toespraak werd een miljoenen stad eenzaam.
Geen liefde geen contactStruinend over de grachten, door de straten en langs de panden. Gedoofde lichten en overal afstand. We mogen geen contact hebben, geen aanraking geen knuffel en geen liefde. Anderhalve meter afstand maakt ons eenzaam, anderhalve meter maakt Amsterdam eenzaam. Alles is leeg, van de dam tot de Albert Cuyp van de wallen tot het museumplein.
Geen uitzondering, iedereen hetzelfdeAmsterdam, de stad waar genot en liefde voor iedereen is. De stad waar je naar de Amsterdamse gezelschapdames voor iedereen zijn. Op slot en afgezonderd, vereenzaamd en zo verdomd alleen. Voor de vuilnismannen en advocaten, de krantenjongens en dokters. De anderhalve meter voor jou en voor mij. De afstand voor iedereen en samen zijn we eenzaam.
Verenigen op afstandToch vinden we manieren, we worden creatief. Verenigen ons in eenzaamheid verbonden. Samen klappen en samen zingen. Herdenken op afstand maar toch met elkaar. In tijden als deze creatief en verbonden op afstand weliswaar is Amsterdam niet meer eenzaam.
Amsterdam niet meer eenzaamWanneer dit alles voorbij is, we samen kunnen zijn. In de kroeg, het stadion, de wallen of het plein. Dan drinken we, proosten we, vieren we als voorheen. Want Amsterdam na alles wat er nu gebeurd is. Op slot, op afstand verloren en verboden. Amsterdam na dit ben je nooit meer alleen.
|
